Hayatın yanında olmadığım zamanlarda ölümün yanındaydım.Beraber içiyorduk!

Severdim muhabbetini.Genelde pek konuşmazdı.Sıkı bir dinleyiciydi.Çok şey anlatıyordum ona.Güveniyordum ona.Sıkıydı ağzı.Kendisinden bahsetmeyi pek sevmiyordu.Çok ilginç bir kişilikti.Kara delik gibiydi.Anlattıklarımın hepsini büyük bir dikkatle dinliyor ama hiç yorum yapmıyordu.Beni seviyordu.Yoksa bana bu kadar katlanamazdı.Ama benim aklım hep hayattaydı.Onu çok seviyordum.Orospunun biriydi.Aksaraydaki orospular gibiydi.Güzel,ince,zarif,yanındayken dikkat çekebileceğin türdendi.Onunla bir çok şey paylaşmıştım.Aşkı onun sayesinde öğrenmiştim.Sinemaya gidip,nevizade de içmiş,sabaha kadar sevişmiştik.Onunla vakit geçirdiğim zamanlarda kendimden geçiyordum.Müthiş bir duyguydu bu.Bütün ilkleri onunla yaşamıştım.Vazgeçilmezdi benim için.Ama hep ihanet ederdi bana.Ben ona daha sıkı tutunmaya çalıştığımda o beni kendinden uzaklaştırıyordu.Daha çok ihanet ediyordu.Bazen tahammül edemiyordum ona.Böyle zamanlarda ölümle takılıyordum.Hayatın yanında olmadığım zamanlarda ölümün yanındaydım.Beraber içiyorduk! Ben votka limon o ise sprite bira içiyordu.Arka fonda Charlie Parker'dan müthiş bir şarkı çalıyordu.Ölümün canı sıkılmıştı.İyi müzikleri sevmiyordu.İyi olan hiçbirşeyi sevmezdi zaten.Evime gidelim dedi bana.Bu teklifin sonucunu biliyordum. Beni yatağa atmaya çalışcaktı.Ama onu sevmiyordum.Aşık değildim ona.Benim için arada bir uğrayacağım bir koydan ibaretti.Hayat bana ihanet edebilirdi ama ben ona ihanet edemezdim.Öyle bir hakkım olduğunu düşünmüyordum bile.Ölümle asla yatmazdım.Nazikçe reddettim onu.Bozulmuştu gene bana.Yavaşça tabureden kalktı ve bardan ayrıldı.Canı cehenneme dedim içimden.Nede olsa ne zaman gitsem beni kabul edecekti.Bense hala votka limonumu içip Charlie Parker'ı dinliyordum.Hayatı özlediğimi anlamıştım.

@Gündüz DOĞANAY