Mutsuzdum...

Bir çok kişinin kalbini kırmıştım.
Onlar da benimkini.
Ama önemsediğim şeyler insanlar değildi.
Değer yargılarımdı.
Ya da onlardan geri kalanlardı.
Bir insanın değer yargıları çevresiyle ve doğayla olan ilişkileri düzenliyordu.
Benimkiler sadece beni düzenliyordu.
Bencildim. Aynı hayat gibi…
Ne zaman ne yapacağım belli olmuyordu.
Aynı kader gibi.
Mutsuzdum.
Herkes gibi.