La Belle Vie!



Yine bir akşamın geçi.
Kafam iyi ve aynaya bakıyorum.
Boynumda atan damarı görüyorum.
Sanki ilk defa fark ediyormuş gibi
Şaşırıyorum.
Kendimi kaptırmışım tinsel olgulara.
Uzun zamandan beri ilk kez canlı bir organizma olduğumu hatırlıyorum.
Gerçek ile hayal arasında
Nargilemden çıkan duman gibi
Bir gün kayıplara karışacağımı hissediyorum.
Yaşıyordum işte.
Atan damar bunun en büyük kanıtıydı.
Şimdilik.
Zevk alsam da acı çeksem de bir şekilde akıyordu
Hayat içime.
Bu komedinin içinde
La Belle Vie’yi dinliyordum.
Anlamsızlık ve önemsizlik içinde…

0 yorumlar:

Yorum Gönder

<< Home