tren rayları...

Hayatımda sadece bir kişiyi önemsedim.
O da bana yamuk yapmıştı.
O zaman anlamıştım kendinden ödün vermeninin ne denli yanlış olduğunu.
Sahip çıkmalıydık bizi biz yapan düşüncelere.
Yoksa kendimizi kaybediyorduk.
Ne olduğumuzu ve nerde olduğumuzu hatırlayamıyorduk.
Kendimizi kandırmaya başlıyorduk bu durumdan kurtulmak için.
Ben nihilizme ve paralel evren teorisine inanmaya başlamıştım.
İronik bir durumdu benim için.
Hiçliğe inanıyordum. Hiçbir şeyin önemi yoktu benim için.
Aynı zaman da paralel evrenlere inanıyordum.
Her tercihimde içinde bulunduğum tarih farklı bir raya sapıyordu.
Geçmişim geride kalıyordu. Ama artık geride bıraktığım bir geçmiş gibi değildi.
Başkalaşmıştı geçmişim. Aynı geleceğim gibi.
Ben de başkalaşmıştım.
Önemsemiyordum hiçbir şeyi.
Sadece hayatta kalmaya çalışıyordum.
Tren raylarının makasları arasında…