Acı ve Zevk

Ne kadar zordur bir bitmiş bir ilişkiden sonra toparlanmak.
Kaybeder insan kendini.
Günlerce, aylarca veya yıllarca.
İçki ve depresyonla geçen güzelim günler.
Bulunmak istemez.
Memnundur hayatından.
Çünkü acıdan keyif alıyordur.
Mazoşist bir durum vardır artık.
Bu durum zevkten keyif alabilmeye başladığında bozulur.
Bir kararsızlık baş gösterir ve ikilemde kalır insan.
Bir yanda zevkin vazgeçilmezliği diğer yanda acının dayanılmaz hafifliği.
Sonra doğru olana karar verir.
Daha çok acı için daha çok zevk tatmalıdır.
Döngü devam ediyordu.
Hepimiz için.
Sonuna kadar!

Pembe Flamingo

Sevilmeyecek biri değildi.
Eğriydi ama doğru olduğunu sanıyordu.
Narindi ama güzel olduğunu sanıyordu.
Yanlış düşünceleri vardı.
Yanlış yerlerde geziyordu.
Bir çok kişi tarafından sevilebilirdi.
Ama ben asla sevemezdim onu.
Yolunu kaybetmiş pembe bir flamingoydu benim için.
Kaybolmaya mahkumdü.

erozyon...

Kötü bir geceydi.
6 dark ve 1 şişe şarap bitirmiştim.
Hala kendimdeydim ve kötü hissediyordum.
Sabah olmuştu.
Ama bende bir değişiklik yoktu. Aynı duyguyla uyandım.
Denizin yüzüme tokat gibi vuran soğukluğu gerçekleri ayırt etmemi sağladı.
Gerçek şu ki işleri bok etme yeteneğimi geliştiriyordum.
Bu hızla gidersem yakın zamanda bok edebileceğim bir iş kalmayacaktı hayatımda.
Buydum ben.
Kazananın bir ödül alamadığı bir dünyada kaybeden olmak mutlu ediyordu beni.
Sahip olduğumuz bir çok şey önemini yitiriyordu.
Erozyona uğratıyorduk onları.
Değersizleşiyorlardı.
Önemsizdi bir çok şey benim için artık.
Kaybeden olmak dışında…